Copyright
Copyright in the information, poems, and images or artwork prints on this website, extending to all Social Media is owned by or licenced to Annita Apostolidou Platis.
This website and the content of this website may not be reproduced, duplicated, copied, sold, or otherwise exploited for any purpose, unless specifically authorised by Annita Apostolidou Platis.
For commissioned artworks, the original sketches and copyright remains with the artist, Annita Apostolidou Platis.
Copyright Policy > Copyright in accordance with the copyright law (2121/1993)
Artist's rights are intangible property rights that are self-acquired for any kind of original work expressed in any material form.
Article 1: intellectual property
1. Copyright creators, through the creation of the work, acquire on it intellectual property, which includes as exclusive and absolute rights, the right to exploit the work (property right) and the right to protect their personal link to it (moral right).
2. These rights include the powers provided for in Articles 3 and 4 of this law.
Article 3: the property right
1. The property right gives creators in particular the power (right) to allow or prohibit:
(A) the registration and direct or indirect, temporary or permanent reproduction of their works in any means and form, in whole or in part.
(B) the translation of their works
(C) the adaptation, adaptation or other alterations of their works.
(D) with regard to the original or copies of their works, distribution to the public in any form through sale or in other ways. The right to distribute within the community shall be used only if the first sale or otherwise first transfer of ownership of the original or copies within the community is carried out by or with the consent of the proprietor.
(E) leasing and public borrowing, as regards the original or copies of their works. These rights shall not be consumed by any sale or other act of distribution of the original or copies. These rights do not apply to works of architecture and works of Applied Arts. Leasing and public borrowing shall be defined in accordance with Council Directive 92/100 of 19 November 1992 (OJ no L 347, 20.12.1982). L. 346/61-27.11.1992).
(F)the public performance of their works.
(G) the transmission or retransmission of their works to the public by radio and television, by electromagnetic waves or by cables or other material conductors or in any other way, parallel to the surface of the Earth or by means of satellites.
(H) the presentation to the public of their works, by wire or radio, and to make their works accessible to the public in such a way that anyone can have access to them wherever and when he chooses. These rights shall not be consumed by any act of presentation to the public within the meaning of this regulation.
(I) the importation of copies of their works produced abroad without the consent of the author, or in the case of importation from countries outside the European community, if the right to import copies in Greece was contractually retained by the author.”
2. Public is considered any use or performance or presentation of the work, which makes the work accessible to a circle of persons wider than the narrow circle of the family and the immediate social environment, regardless of whether the persons of this wider circle are in the same or in different spaces.
3. The database creator has the exclusive right to permit or prohibit, a) the temporary or continuous reproduction of the database by any means and form, in whole or in Part, B) The Translation, Adaptation, arrangement and any other conversion of the database, c) any form of distribution of the database or copies thereof to the public. (D) any communication, display or presentation of the database to the public; (e) any reproduction, distribution, communication, display or presentation to the public of the results of the operations referred to in point B. The legitimate user of the database or its copies may perform without permission of the author, any of the above operations which are necessary for access to the content of the database and its normal use. To the extent that the legitimate user is entitled to use only part of the database, the previous provision applies only to that part. Agreements contrary to the provisions of the two immediately preceding subparagraphs shall be void.
4. Reproduction of electronic database for private purposes is not allowed.
Article 4: the moral right
1. The moral right gives the author the same powers: A) to decide on the time, place and manner in which the work will be made accessible to the public (publication), B) to acknowledge his authorship over the work and in particular the power to require, as far as possible, the mention of his name in the copies of his work and in any public use of the work or, , (D) access to his work, even if the property right to the work or the ownership of the material body of the work belongs to another, in which case the access must be carried out in a way that causes the least possible inconvenience to the beneficiary, (E) for works of reason or science, withdrawal from contracts for the transfer of the property right or its exploitation or license if this is necessary to protect its personality due to a change in its beliefs or circumstances and by paying compensation to the counterparty for its positive damage.
2. In the last case of the previous paragraph, the withdrawal acts after payment of compensation. If, after withdrawal, the developer again decides to transfer or exploit the work or work of a similar kind, he shall, as a matter of priority, offer his old counterparty the possibility to re-arrange the old contract on terms similar to or similar to those in force at the time of withdrawal.
3. The moral right is independent of the property right and remains with the creator even after the transfer of the property right.
The original subject of the right under Article 6: Original Beneficiary
1. The creator of a work is the original beneficiary of the property and moral right to the work.
2. Rights are acquired primarily without formalities.
In the event of an offense the law provides for civil and criminal penalties, the adoption of interim measures, arrangements for proof of offense and in some cases administrative penalties. Anyone who is guilty of offending the intellectual property or related rights of another is liable to compensation and satisfaction of moral harm. The compensation may not be less than twice the remuneration normally or legally paid for the type of operation carried out without authorisation by the person liable.
Πνευματική ιδιοκτησία
Τα πνευματικά δικαιώματα στα κείμενα, τις πληροφορίες, τα ποιήματα, τις φωτογραφίες, τις εικόνες ή τα έργα τέχνης που υπάρχουν σε αυτόν τον ιστότοπο και επεκτείνονται σε όλα τα Social Media, ανήκουν στην Αννίτα Αποστολίδου Πλατή.
Αυτός ο ιστότοπος και το περιεχόμενο αυτού, δεν επιτρέπεται να αναπαραχθούν, να αντιγραφούν, να πωληθούν ή να χρησιμοποιηθούν με οποιονδήποτε άλλο σκοπό, εκτός εάν υπάρχει ειδική εξουσιοδότηση από την Αννίτα Αποστολίδου Πλατή.
Τα πνευματικά δικαιώματα για τα καλλιτεχνικά έργα και τα αρχικά σκίτσα, παραμένουν στην καλλιτέχνιδα, την Αννίτα Αποστολίδου Πλατή.
Πολιτική Πνευματικής Ιδιοκτησίας > Δικαιώματα Δημιουργού
Σύμφωνα με τον νόμο (2121/1993) περί πνευματικών δικαιωμάτων
Τα δικαιώματα του δημιουργού είναι άυλα δικαιώματα ιδιοκτησίας που αποκτώνται αυτοδίκαια για κάθε είδος πρωτότυπου έργου που εκφράζεται με οποιαδήποτε υλική μορφή.
άρθρο 1: Πνευματική ιδιοκτησία
1. Οι πνευματικοί δημιουργοί, με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ’ αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα).
2. Τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν τις εξουσίες, που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του παρόντος νόμου.
Άρθρο 3: Το περιουσιακό δικαίωμα
1. Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει στους δημιουργούς ιδίως την εξουσία (δικαίωμα) να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν:
α) την εγγραφή και την άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή των έργων τους με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλο ή εν μέρει.
β) τη μετάφραση των έργων τους
γ) τη διασκευή, την προσαρμογή ή άλλες μετατροπές των έργων τους.
δ) όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους, τη διανομή στο κοινό με οποιαδήποτε μορφή μέσω πώλησης ή με άλλους τρόπους. Το δικαίωμα διανομής εντός της Κοινότητας αναλώνεται μόνο εάν η πρώτη πώληση ή η με οποιονδήποτε άλλο τρόπο πρώτη μεταβίβαση της κυριότητας του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων εντός της Κοινότητας πραγματοποιείται από το δικαιούχο ή με τη συγκατάθεσή του.
ε) την εκμίσθωση και το δημόσιο δανεισμό, όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων. Τα δικαιώματα αυτά δεν εφαρμόζονται σε σχέση με τα έργα αρχιτεκτονικής και τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών. Η εκμίσθωση και ο δημόσιος δανεισμός νοούνται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην Οδηγία 92/100 του Συμβουλίου της 19ης Νοεμβρίου 1992 (ΕΕΕΚ Αριθ. L. 346/61-27.11.1992).
στ) τη δημόσια εκτέλεση των έργων τους.
ζ) τη μετάδοση ή αναμετάδοση των έργων τους στο κοινό με τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με καλώδια ή με άλλους υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων.
η) την παρουσίαση στο κοινό των έργων τους, ενσυρμάτως ή ασυρμάτως, καθώς και να καθιστούν προσιτά τα έργα τους στο κοινό κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση στα έργα αυτά, όπου και όταν επιλέγει ο ίδιος. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται με οποιαδήποτε πράξη παρουσίασης στο κοινό με την έννοια της παρούσας ρύθμισης.
θ) την εισαγωγή αντιτύπων των έργων τους που παρήχθησαν στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού, ή εφόσον πρόκειται για εισαγωγή από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αν το δικαίωμα της εισαγωγής αντιτύπων στην Ελλάδα είχε συμβατικά διατηρηθεί από το δημιουργό”.
2. Δημόσια θεωρείται κάθε χρήση ή εκτέλεση ή παρουσίαση του έργου, που κάνει το έργο προσιτό σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, ανεξαρτήτως από το αν τα πρόσωπα αυτού του ευρύτερου κύκλου βρίσκονται στον ίδιο ή σε διαφορετικούς χώρους.
3. Ο δημιουργός βάσης δεδομένων έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει ή να απαγορεύει, α) την προσωρινή ή διαρκή αναπαραγωγή της βάσης δεδομένων με κάθε μέσο και μορφή, εν όλο ή εν μέρει, β) τη μετάφραση, προσαρμογή, διευθέτηση και οποιαδήποτε άλλη μετατροπή της βάσης δεδομένων, γ) οποιαδήποτε μορφή διανομής της βάσης δεδομένων ή αντιγράφων της στο κοινό. Η πρώτη πώληση αντιγράφου της βάσης δεδομένων στην Κοινότητα από το δικαιούχο, ή με τη συγκατάθεση του, συνεπάγεται ανάλωση του δικαιώματος μεταπώλησης του εν λόγω αντιγράφου στην Κοινότητα, δ) οποιαδήποτε ανακοίνωση, επίδειξη ή παρουσίαση της βάσης δεδομένων στο κοινό, ε) οποιαδήποτε αναπαραγωγή, διανομή, ανακοίνωση, επίδειξη ή παρουσίαση στο κοινό των αποτελεσμάτων των πράξεων που αναφέρονται στο στοιχείο β. Ο νόμιμος χρήστης βάσης δεδομένων ή αντιγράφων της μπορεί να εκτελέσει χωρίς άδεια του δημιουργού, οποιαδήποτε από τις παραπάνω πράξεις οι οποίες είναι αναγκαίες για την πρόσβαση στο περιεχόμενο της βάσης δεδομένων και την κανονική χρησιμοποίησή της. Στο μέτρο που ο νόμιμος χρήστης δικαιούται να χρησιμοποιεί τμήμα μόνο της βάσης δεδομένων, η προηγούμενη διάταξη εφαρμόζεται μόνο για το τμήμα αυτό. Συμφωνίες αντίθετες προς τις ρυθμίσεις των δύο αμέσως προηγουμένων εδαφίων είναι άκυρες.
4. Αναπαραγωγή ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων για ιδιωτικούς σκοπούς δεν επιτρέπεται.
Άρθρο 4: Το ηθικό δικαίωμα
1. Το ηθικό δικαίωμα δίνει στο δημιουργό ιδίως τις εξουσίες: α) της απόφασης για το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο κατά τους οποίους το έργο θα γίνει προσιτό στο κοινό (δημοσίευση), β) της αναγνώρισης της πατρότητάς του πάνω στο έργο και ειδικότερα την εξουσία να απαιτεί, στο μέτρο του δυνατού, τη μνεία του ονόματός του στα αντίτυπα του έργου του και σε κάθε δημόσια χρήση του έργου ή, αντίθετα, να κρατάει την ανωνυμία του ή να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, γ) της απαγόρευσης κάθε παραμόρφωσης, περικοπής ή άλλης τροποποίησης του έργου του, καθώς και κάθε προσβολής του δημιουργού οφειλόμενης στις συνθήκες παρουσίασης του έργου στο κοινό, δ) της προσπέλασης στο έργο του, έστω και αν το περιουσιακό δικαίωμα στο έργο ή η κυριότητα στον υλικό φορέα του έργου ανήκει σε άλλον, οπότε η προσπέλαση πρέπει να πραγματοποιείται κατά τρόπο που προκαλεί τη μικρότερη δυνατή ενόχληση στο δικαιούχο, ε) προκειμένου περί έργων λόγου ή επιστήμης, της υπαναχώρησης από συμβάσεις μεταβίβασης του περιουσιακού δικαιώματος ή εκμετάλλευσής του ή άδειας εκμετάλλευσης του εφόσον αυτό είναι αναγκαίο για την προστασία της προσωπικότητάς του εξαιτίας μεταβολής στις πεποιθήσεις του ή στις περιστάσεις και με καταβολή αποζημίωσης στον αντισυμβαλλόμενο για τη θετική του ζημία.
2. Στην τελευταία περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου, η υπαναχώρηση ενεργεί μετά την καταβολή της αποζημίωσης. Αν, μετά την υπαναχώρηση, ο δημιουργός αποφασίσει και πάλι να προβεί σε μεταβίβαση ή εκμετάλλευση του έργου ή έργου παραπλήσιου, οφείλει κατά προτεραιότητα να προσφέρει στον παλαιό αντισυμβαλλόμενό του τη δυνατότητα να ανακαταρτίσει την παλαιά σύμβαση με όρους όμοιους ή ανάλογους προς εκείνους που ίσχυαν κατά το χρόνο της υπαναχώρησης.
3. Το ηθικό δικαίωμα είναι ανεξάρτητο από το περιουσιακό δικαίωμα και παραμένει στο δημιουργό ακόμα και μετά τη μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος.
ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
Άρθρο 6: Αρχικός δικαιούχος
1. Ο δημιουργός ενός έργου είναι ο αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του έργου.
2. Τα δικαιώματα αποκτώνται πρωτογενώς χωρίς διατυπώσεις.
Σε περίπτωση προσβολής ο νόμος προβλέπει αστικές και ποινικές κυρώσεις, τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, ρυθμίσεις για την απόδειξη της προσβολής και σε ορισμένες περιπτώσεις διοικητικές κυρώσεις. Όποιος υπαιτίως προσβάλλει την πνευματική ιδιοκτησία ή τα συγγενικά δικαιώματα άλλου υποχρεούται σε αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης. Η αποζημίωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς την άδεια ο υπόχρεος.